ostatni czas jest czasem wielkich przemyśleń, nad ludźmi ,którzy mnie otaczają, nad tymi którzy po urodzeniu Jasia się od nas odsunęli, czas więc skończyć spotkania pro forma ;) nad macierzyństwem, ojcostwem, nad tymi, którzy nie wnoszą w nasze życie nic... a może jednak wnoszą?? jeszcze tydzień temu bym marudziła, nudziła, a dziś jestem wdzięczna :) dzięki Gosi, która pokazała mi wczoraj jak pięknie można dziękować Bogu za każdą chwilę, która mi przypomniała, że to ja właśnie za wszystko dziękowałam, więc czas wrócić do tych praktyk:) bo przecież mamy za co dziękować ;) ostatnie dni mijają nam na chorowaniu, kolejne zapalenie oskrzeli do kolekcji nam się przypałętało, siedzę w domu dość uziemiona, denerwowałam się na to na początku... ale teraz myślę sobie że mamy znowu czas dla siebie, nikt nam nie będzie przeszkadzał, odwiedzał, możemy robić to, co zawsze chcieliśmy, możemy przerwać na chwile zalecenia terapeutów, rehabilitantów lekarzy i bawić się ;) wczoraj kiedy z Franciszkiem o 6.00 oglądaliśmy wschód słońca dziękowaliśmy za tak piękny dzień :) On zawsze Bogu dziękuje :) więc i ja dziękuję za Was za to wirtualne wsparcie, które otrzymujemy, kiedy cała reszta zapomina zadzwonić ,zapytać jak się mamy, kiedy to my dzwonimy myśląc, iż telefon popsuty ;) Dziękujemy tym którzy jednak zadzwonią :) z miłością, łagodnością i ciepłem :) dziękujemy tym ,którzy z anmi byli przez ten czas, chyba najgorsze za nami :) teraz trwa walka i rehabilitacja 3-4 razy w tygodniu, plus dom, plus terapeuta SI, plus chirurg, gastroenterolog, neurolog,aduiolog, okulista, lekarz rehabilitacji, pulmonolog i to w tym momencie wszyscy ;) niektórzy specjaliści odeszli w zapomnienie :) już coś mniej :) dziękujemy lekarzom, pielęgniarkom, którzy serce dają nam swoje :) a przecież nie muszą i tym wszystkim którzy sobie z tym co nas spotyka nie radzą :) Krzyż umacnia, jest wielką chwałą i każdego dnia czuje wielką miłość Boga do nas :) "Jeżeli chcesz kochać nie doznając cierpienia, to tak jakbyś chciał latać nie odrywając się od ziemi"